To znaczy, w większości przypadków, gdy dzieje się coś, czego się nie spodziewałeś, szybko zdajesz sobie sprawę, że jest to coś, co możesz lub powinieneś zobaczyć, a przynajmniej istnieje taka możliwość. Oczywiście opóźnienie kontroli ruchu lotniczego spowodowało, że przegapiłem połączenie. Albo weźmy przykład ekonomii. Niewiele osób spodziewało się kryzysu finansowego w 2008 r., ale kiedy on nastąpił, ekonomiści zdali sobie sprawę, że pasuje on zarówno do ich ram teoretycznych, jak i modelu historycznego.
Czasami jednak wydarzenia przybierają inny obrót i sprawiają, że zastanawiasz się, co wydarzyło się nawet po wielkich rewelacjach.
Obecnie gospodarka amerykańska doświadcza bardzo staromodnej inflacji, w której za dużo pieniędzy goni za mało towarów. Innymi słowy, silny popyt koliduje z ograniczoną podażą, więc ceny rosną.
Ale tak naprawdę istnieją dwa ograniczenia dostaw, z których niektóre są łatwiejsze do zrozumienia niż inne.
Niewiele osób spodziewało się dobrze znanych obecnie problemów w łańcuchu dostaw – statków oczekujących na rozładunek tam i z powrotem, parkingów pełnych kontenerów i magazynów o niewystarczającej powierzchni. Ale kiedy zaczną się pojawiać, problemy te stają się bardzo rozsądne. Konsumenci, którzy boją się kupować usługi – jedzenie poza domem i chodzenie na siłownię – nadrabiają to kupowaniem wielu rzeczy, a system logistyczny nie jest w stanie sprostać popytowi.
Z drugiej strony „duża rezygnacja” – mimo że liczba pracujących nadal utrzymuje się poniżej poziomu sprzed pandemii wynoszącego 5 mln, a nawet bardziej poniżej poprzedniego trendu, to pozorny niedobór siły roboczej jest nadal nieco tajemniczy.
W przeciwieństwie do luki w umiejętnościach zawodowych stosowanej do wyjaśnienia utrzymującego się bezrobocia po kryzysie z 2008 r., ten niedobór siły roboczej wydaje się realny. Pracownicy odchodzą w rekordowym tempie, co pokazuje, że są pewni znalezienia nowej pracy. Płace rosną w tempie zwykle kojarzonym ze szczytem dobrobytu. Dlatego chociaż liczba zatrudnionych Amerykanów jest znacznie mniejsza niż w przeszłości, pracownicy wyraźnie czują się wzmocnieni. Dlaczego?
Na początku tego roku wiele osób upierało się, że podniesienie zasiłków dla bezrobotnych zmniejszy motywację do podejmowania pracy. Jednak te dodatkowe świadczenia zostały w wielu stanach zniesione już w czerwcu, a w całym kraju na początku września; ten punkt odcięcia nie wydaje się mieć żadnego wymiernego wpływu na zatrudnienie lub aktywność zawodową.
Trudniejsza do obalenia historia to taka, że duża ilość pomocy otrzymanej w czasie pandemii spowodowała, że wiele osób miało pod ręką więcej gotówki niż zwykle, co dało im wystarczającą przestrzeń ekonomiczną do wyboru kolejnej pracy.
Mniej optymistyczna wersja mówi, że niektórzy pracownicy nadal boją się wrócić do pracy i/lub wiele osób nie może wrócić do pracy, ponieważ ich ustalenia dotyczące opieki nad dziećmi są nadal zakłócone.
Istnieje jednak co najmniej jedna możliwość (te rzeczy nie wykluczają się wzajemnie): doświadczenie pandemii może pozwolić wielu pracownikom odkryć możliwości, których wcześniej nie widzieli.
Niejasno myślałem w ten sposób, ale Arindrajit Dube, który przez całą pandemię był jednym z moich ulubionych ekonomistów pracy, dał mi to ostatnio bardzo jasno do zrozumienia. Jak powiedział, istnieją poważne dowody na to, że pracownicy wykonujący niskopłatne prace [zawsze] nie doceniają tego, jak zła jest ich praca.q Kiedy coś takiego jak śmiertelna epidemia wytrąca ich z rutyny, zdają sobie sprawę, przez co przeszli. A ponieważ mogą uczyć się na doświadczeniach innych pracowników, może wystąpić „mnożnik rezygnacji”, z którego część ostatecznie skłoni innych pracowników do pójścia w ich ślady.
Podoba mi się ta historia częściowo dlatego, że pokrywa się z jednym z głównych odkryć ekonomii behawioralnej – że ludzie mają silne tendencje do utrzymywania status quo. Innymi słowy, nawet jeśli mogą istnieć lepsze opcje, zwykle nadal robią to, co robią. Jak wszyscy wiemy, gdy pracownicy muszą zaznaczyć opcję rezygnacji, jest bardziej prawdopodobne, że dołączą do planu emerytalnego niż będą musieli zaznaczyć opcję rezygnacji. Jeśli nie zostanie automatycznie zarejestrowany, jest to dobra okazja.
Mogę więc z łatwością uwierzyć, że jest wielu pracowników, którzy powinni byli rzucić swoją okropną pracę w 2019 r., ale nie, ponieważ tak naprawdę nie rozważali innych opcji. Przynajmniej możliwe jest, że zniszczenia spowodowane pandemią skłoniły do ponownego przemyślenia.
Oczywiście, nie znamy takich. Ale jeśli jest to część tego, co się dzieje, jest to w rzeczywistości dobra rzecz – pocieszenie przed okropnościami Covid-19.
Czas publikacji: 15 listopada 2021 r
