Standardowy dwukierunkowy zawór zasuwowy o mocy ręcznej

Szybkie opanowanie i ugaszenie poważnych pożarów to najskuteczniejsza akcja ratująca życie, jaką może wykonać straż pożarna. Bezpieczne i skuteczne gaszenie pożarów wymaga wody – czasami dużych ilości wody – a w wielu społecznościach wodę dostarczają hydranty. W tym artykule zidentyfikuję niektóre z wielu warunków, które ograniczają efektywne wykorzystanie hydrantów przeciwpożarowych, wyjaśnię techniki prawidłowego testowania i płukania hydrantów, sprawdzę powszechne praktyki dotyczące węży doprowadzających wodę oraz przedstawię wiele wskazówek i sugestii, które mogą pomóc producentom silników w następujących sytuacjach Zapewnij niezawodne zaopatrzenie w wodę w różnych warunkach pracy. (Aby uzyskać doskonały przegląd nomenklatury hydrantów przeciwpożarowych, cech konstrukcyjnych i obowiązujących norm, zobacz „Fire Hydrants” w Fire Engineering Paula Nussbickela, styczeń 1989, strony 41-46.) Zanim przejdziesz dalej, warto wspomnieć o trzech kwestiach. Przede wszystkim w całym artykule strażaków odpowiedzialnych za kierowanie osprzętem silnika (pompy) i obsługę pompy nazywam „kierowcami firmy silnikowej” lub po prostu „kierowcami”. W wielu działach osobę tę nazywa się „inżynierem” lub „operatorem pompy”, ale prawie we wszystkich przypadkach terminy te są synonimami. Po drugie, omawiając prawidłowe techniki sprawdzenia, płukania i podłączenia hydrantu, przekażę tę informację bezpośrednio kierowcy, bo zwykle jest to jego obowiązek. Jednak w niektórych wydziałach poprowadzono linie zasilające prowadzące z odległych hydrantów przeciwpożarowych do miejsca pożaru, pozostawiając jednego pracownika do podłączenia i ładowania na żądanie. Aby uniknąć obrażeń i zapewnić nieprzerwany dopływ wody, osoba ta musi przestrzegać tych samych procedur testowania i płukania, co kierowca. Po trzecie, przedmieścia nie są już dotknięte przestępczością miejską i wandalizmem, a niewiele społeczności nie odczuje deficytów budżetowych wpływających na podstawowe usługi. Problemy, które od dawna wpływają na dostępność hydrantów przeciwpożarowych w śródmieściu, są teraz wszędzie. Skuteczność hydrantów przeciwpożarowych jako źródła zaopatrzenia w wodę można podzielić na trzy kategorie: Rury wodociągowe hydrantów mają ograniczony rozmiar i starzenie się, co powoduje spadek dostępnej wody i ciśnienia statycznego; i chociaż moim celem jest badanie pierwszego i trzeciego rodzaju problemów, muszę podkreślić wagę problemów drugiego rodzaju. Zrozumienie rozmiaru rury wodnej i/lub danych z testów przepływu jest ważną częścią planowania przedwypadkowego i efektywnego działania producenta silników. (Patrz „Badanie przepływu ognia” Glenna P. Corbetta, Fire Engineering, grudzień 1991, strona 70.) Należy ustalić, że hydranty przeciwpożarowe zasilane główną rurą o średnicy mniejszej niż 6 cali i hydranty o średnicy należy określić natężenie przepływu mniejsze niż 500 gal/min, aby zapobiec trudnościom w działaniu i niedostatecznemu przepływowi ognia. Ponadto należy zwrócić uwagę na lokalizację hydrantów przeciwpożarowych, które charakteryzują się następującymi cechami szczególnymi: znajdują się na ślepych zaułkach magistrali, wymagają specjalnego wyposażenia, zawierają tylko króćce o średnicy 212 cali i nie mogą korzystać z kanalizacji, ponieważ są zlokalizowane na terenach zalewowych lub obszary o wysokim poziomie wód gruntowych. Poniżej wymieniono niektóre z najczęstszych problemów spowodowanych niewłaściwą kontrolą i konserwacją, nieupoważnionym użyciem i wandalizmem: Niesprawny drążek uruchamiający lub nakrętka uruchamiająca są poważnie uszkodzone, co uniemożliwia użycie klucza do hydrantu; W wielu społecznościach lokalne zakłady wodociągowe regularnie sprawdzają i konserwują hydranty przeciwpożarowe. Nie zwalnia to straży pożarnej od samodzielnej kontroli w celu zapewnienia prawidłowego działania hydrantu. Personel wytwórni silników powinien okresowo sprawdzać hydrant w swoim obszarze reagowania, zdejmując korek z największej dyszy (tradycyjnie zwanej „złączką parową”) i dokładnie przepłukując beczkę w celu usunięcia zanieczyszczeń. Wykonuj takie testy podczas reakcji na alarm, ćwiczeń i innych zajęć na świeżym powietrzu, aby wyrobić w sobie nawyk. Szczególną uwagę należy zwrócić na hydranty przeciwpożarowe pozbawione osłony; fragmenty mogły zostać umieszczone w beczce. Dokładnie przepłucz nowo zainstalowane hydranty przeciwpożarowe, aby zapobiec uszkodzeniu pompy i sprzętu przez kamienie uwięzione w głównej rurze i pionie. Poniżej przedstawiono kilka kluczowych punktów dotyczących metod bezpieczeństwa podczas testowania i płukania hydrantów przeciwpożarowych. Po pierwsze, ustawiając hydrant z mocno założoną pokrywą, przed próbą zdjęcia pokrywy upewnij się, że hydrant jest zamknięty. Po drugie, zdejmij zatyczkę z największej dyszy hydrantu i przepłucz przez otwór, aby jak najlepiej usunąć wszystkie uwięzione zanieczyszczenia. Po trzecie, może zaistnieć konieczność dokręcenia innych pokryw, aby zapobiec wyciekom lub, co ważniejsze, aby zapobiec gwałtownemu wydmuchaniu pokrywy podczas otwierania hydrantu. Po czwarte, podczas spłukiwania zawsze stój za hydrantem. Oczywiście, stojąc przed tobą lub obok ciebie, istnieje duże prawdopodobieństwo zmoczenia; ale najważniejszym powodem stania za hydrantem jest to, że kamienie i butelki uwięzione w beczce lub pionie hydrantu zostaną przepchnięte pod znacznym ciśnieniem przez dyszę, co stanie się niebezpiecznym pociskiem. Ponadto, jak wspomniano powyżej, osłona może wybuchnąć, powodując obrażenia. Kolejna ważna kwestia dotyczy stopnia otwarcia zaworu roboczego, aby skutecznie przepłukać hydrant. Zaobserwowałem, że kierowca kilkakrotnie otwierał hydrant, pozwalając wodzie przepłynąć przez odkręconą dyszę pod ogromnym ciśnieniem. To wysokie ciśnienie może wypchnąć puszki aluminiowe, butelki szklane i plastikowe, celofanowe opakowania po cukierkach i inne zanieczyszczenia ponad poziom dyszy i uniemożliwić ich wypłukanie z beczki. Następnie kierowca zamknął hydrant, podłączył rurę ssącą, ponownie otworzył hydrant i napełnił pompę wody. Nagle – zwykle tak, jak przy pierwszej klamce wchodzącej do strefy pożaru – woda wypłynie, gdy niemyte zanieczyszczenia przedostaną się do przewodu ssawnego. Linia ataku osłabła, co spowodowało, że laska dyszy szybko zmieniła kierunek; gdy ciśnienie dolotowe spadło do zera, kierowca natychmiast wpadł w panikę. Prawidłowa technika płukania polega na kilkukrotnym otwarciu hydrantu, odczekaniu kilku chwil, a następnie zamknięciu hydrantu do momentu, aż wypływająca woda wypełni około połowy otworu dyszy (patrz ilustracja na stronie 64). Sam wandalizm może spowodować częściowe lub całkowite unieruchomienie hydrantów. Często spotykam się z hydrantami z brakującymi zakrętkami, brakującymi gwintami (najczęściej na dyszach 212 cali), brakującymi kapturkami zaworów lub śrubami przy zdejmowanych kołnierzach, nakrętkami wykonawczymi zużytymi w wyniku nieuprawnionego użycia, są tylko lepsze od ołówków. Średnica jest nieco większa , maska ​​jest popękana, lufa zamarza na skutek nieuprawnionego użycia zimą, hydrant zostaje celowo przewrócony, a czasem nawet całkowicie zagubiony. Środki podjęte w celu zwalczania wandalizmu. W Nowym Jorku na hydrantach przeciwpożarowych instaluje się cztery główne typy urządzeń przeciwdziałających wandalizmowi. Każde z tych urządzeń wymaga do obsługi specjalnego klucza lub narzędzia, co dodatkowo komplikuje pracę kierowcy. W wielu przypadkach na tym samym hydrancie znajdują się dwa urządzenia – jedno służy do zabezpieczenia przed zdjęciem pokrywy, a drugie do zabezpieczenia nakrętki sterującej przed niepowołanym użyciem. W większości społeczności jedynymi narzędziami potrzebnymi do uruchomienia hydrantu są klucz do hydrantu i jeden lub dwa adaptery (najczęściej stosowane są krajowe normy gwintowane do adapterów Storz, zawory kulowe lub zasuwy oraz czterodrogowe zawory hydrantowe). ). Jednak w obszarach śródmiejskich, gdzie szerzy się wandalizm, a konserwacja hydrantów przeciwpożarowych budzi wątpliwości, może być potrzebnych wiele innych narzędzi. Moja firma produkująca silniki w Bronksie oferuje 14 typów — tak, 14 różnych kluczy, pokryw, wtyczek, adapterów i innych narzędzi, tylko do pobierania wody z hydrantu. Nie obejmuje to różnych rozmiarów i typów węży ssących i zasilających wymaganych do faktycznego podłączenia. Ogólnie rzecz biorąc, jedna firma silnikowa działająca niezależnie lub dwie lub więcej firm silnikowych działających w koordynacji zapewnia zaopatrzenie w wodę z hydrantu przeciwpożarowego. Firma produkująca jeden silnik może zastosować jedną z dwóch powszechnych metod układania węży – prostą rurę lub układanie do przodu i układanie odwrotne – w celu zapewnienia dostaw wody z hydrantów przeciwpożarowych. W przypadku układania na wprost lub do przodu (czasami nazywanego układaniem „hydrantu do ognia” lub układaniem „tandemu”) osprzęt silnika jest zaparkowany przy hydrancie przeciwpożarowym przed budynkiem przeciwpożarowym. Jeden z członków zszedł na dół i odłączył wystarczającą liczbę węży, aby „zablokować” hydrant, jednocześnie usuwając niezbędne klucze i akcesoria. Po daniu sygnału przez obsługę „hydrantu” maszynista uda się do budynku pożarniczego z funkcją węża doprowadzającego wodę. Członkowie pozostali w hydrancie następnie przepłukują hydrant, podłączają wąż i ładują linię zasilającą zgodnie z poleceniem kierowcy. Metoda ta jest popularna, ponieważ pozwala na umieszczenie osprzętu silnika blisko budynku objętego pożarem oraz pozwala na zastosowanie wstępnie podłączonych uchwytów i rur pokładowych. Ma jednak kilka wad. Pierwszą wadą jest to, że jeden członek pozostaje przy hydrancie przeciwpożarowym, co zmniejsza liczbę osób w budynku przeciwpożarowym potrzebnych do uruchomienia pierwszego uchwytu. Drugą wadą jest to, że jeśli odległość między hydrantami przekracza 150 metrów, utrata tarcia węża doprowadzającego wodę znacznie zmniejszy ilość wody docierającej do pompy. Wiele departamentów uważa, że ​​podwójne przewody o średnicy 212 cali lub 3 cali umożliwiają przepływ odpowiedniej ilości wody; ale zazwyczaj tylko niewielka część dostępnej wody jest efektywnie wykorzystywana. Wąż o dużej średnicy [(LDH) 312 cali i większy] pozwala lepiej wykorzystać hydranty przeciwpożarowe; ale niesie ze sobą także pewne problemy omówione w dwóch kolejnych akapitach. Inną wadą układu przedniego jest to, że wyposażenie silnika znajduje się blisko budynku przeciwpożarowego, a wyposażenie windy może nie osiągnąć najlepszego położenia. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku spółki drabinkowej drugiej dojrzałości, która zwykle reaguje w przeciwnym kierunku niż silnik pierwszej dojrzałości. Wąskie uliczki pogłębiają problem. Jeśli samo osprzęt silnika nie okaże się przeszkodą, to najprawdopodobniej wąż zasilający leży na ulicy. Naładowany LDH będzie powodować ogromne przeszkody w późniejszym sprzęcie Ladder Company. Nienaładowany LDH może również powodować problemy. Niedawno w rzędzie sklepów na Long Island w stanie Nowy Jork wybuchł pożar, a drabina wieżowa próbowała przejechać po suchej 5-calowej linie ułożonej przez silnik, który jako pierwszy wygasł. Sprzęgło zaczepiło się o krawędź pęknięcia tylnego koła, łamiąc nogę strażakowi przy hydrancie, przez co przewód zasilający stał się bezużyteczny. Dodatkowa uwaga dotycząca wyposażenia drabiny i przewodów zasilających: upewnij się, że oprawca i wysięgnik nie zostaną przypadkowo opuszczone na wąż, tworząc w ten sposób dość skuteczny zacisk węża. W odwrotnym przypadku, czyli „ogień w wodę”, wyposażenie silnika jest najpierw parkowane w budynku przeciwpożarowym. Jeśli członkowie zauważą pożar wymagający użycia uchwytów, odłączą wystarczającą liczbę węży z dyszami, aby rozmieścić je w budynku objętym pożarem i wokół niego. W budynkach wielokondygnacyjnych istotne jest odłączenie wystarczającej liczby węży, aby dotrzeć do miejsca pożaru bez „skrócenia”. Na sygnał pracownika dyszy, urzędnika lub innego wyznaczonego członka kierowca udaje się do kolejnego hydrantu, sprawdza go, przepłukuje i podłącza wąż doprowadzający wodę. Jeżeli członek napotka poważny pożar, może „odłożyć” drugi uchwyt w budynku objętym pożarem, aby mógł go wykorzystać inny producent silników lub ułożyć rurociągi o dużej średnicy w celu dostarczenia rur drabinowych lub drabin wieżowych. Straż pożarna miasta Nowy Jork (NY) prawie wyłącznie stosuje układanie odwrócone (określane w skrócie jako „rozciąganie po rozciąganiu”). Do zalet układania odwrotnego należy pozostawienie przodu i boków budynku otwartego w celu umieszczenia drabiny firmowej; efektywne wykorzystanie personelu, ponieważ kierowca może samodzielnie wykonać podłączenie hydrantu; lepsze wykorzystanie dostępnego źródła wody, ponieważ silnik znajduje się przy hydrancie przeciwpożarowym. Wadą odwrotnego układu jest to, że wszelki główny sprzęt oparty na sprzęcie jest usuwany z arsenału taktycznego, chyba że hydrant przeciwpożarowy znajduje się blisko budynku pożarowego. Inną wadą jest to, że może wymagać długiego układania uchwytu i wymagać wysokiego ciśnienia tłoczenia pompy, co można przezwyciężyć poprzez „wypełnienie” dowolnego rurociągu o średnicy 134 lub 2 cali wężem o średnicy 212 cali w celu zmniejszenia strat tarcia. Ta metoda umożliwia również odłączenie węża o długości 134 cali lub 2 cali i użycie większego uchwytu, gdy warunki się pogorszą i wymagają użycia. Podłączenie urządzenia typu gwiazda bramkowana lub „złodzieja wody” do węża o długości 212 cali zapewnia większą elastyczność. W FDNY dopuszcza się maksymalnie sześć długości (300 stóp) węży o średnicy 134 cali, aby utrzymać ciśnienie tłoczenia pompy (PDP) w bezpiecznym i rozsądnym zakresie. Wiele firm oferuje tylko cztery długości, co dodatkowo zmniejsza wymagany PDP. Inną wadą układania odwrotnego jest to, że zwykle nie można w nim zastosować wstępnie połączonych poręczy. Chociaż to prawda i wstępne podłączenie rzeczywiście pozwala na szybkie rozmieszczenie lin ręcznych, straż pożarna nadmiernie na nich polegała i obecnie niewielu strażaków jest w stanie dokładnie oszacować zasięg lin ręcznych. Największym problemem w przypadku linii wstępnie podłączonych może być podejście „jeden rozmiar dla wszystkich”. Jeżeli rurociąg nie będzie wystarczająco długi, może to spowodować znaczne opóźnienie podlewania płomienia. Jeżeli wcześniej nie zostaną podjęte przygotowania do przedłużenia wstępnie podłączonego rurociągu – zwykle osiąga się to poprzez zastosowanie bramkowanych gwiazd i kolektorów – pożar może szybko wymknąć się spod kontroli. Z drugiej strony, czasami wstępnie podłączona linia jest za długa. Podczas niedawnego pożaru pierwszy silnik znajdował się przed budynkiem objętym pożarem, a aby dotrzeć do miejsca pożaru i skutecznie osłonić dom jednorodzinny, potrzeba było tylko około 30 metrów węża. Niestety, obydwa wstępnie połączone rurociągi ułożone w układzie krzyżowym węża miały po 200 stóp długości. Nadmierne załamanie spowodowało dużą utratę wody, wystarczającą do wyciągnięcia zespołu dyszy z ognia. Być może najlepszym sposobem jest wyposażenie każdego wyposażenia silnika w przewód elastyczny, umożliwiający układanie na wprost i odwrotnie. Takie podejście pozwala na dużą elastyczność taktyczną przy wyborze hydrantu i rozmieszczeniu aparatury. Do około lat pięćdziesiątych XX wieku wiele firm produkujących silniki było firmami „dwuczęściowymi”, składającymi się z wózka na węże wyposażonego w węże, złączki i dysze oraz silnika wyposażonego w pompy i króćce ssące. Wózek na wąż będzie zlokalizowany blisko budynku straży pożarnej, aby ułatwić skrócenie długości cięgna i pozwolić na obniżenie kosztów użytkowania jego „rury samochodowej”. Silnik będzie dostarczał wodę z hydrantu do wagonu. Nawet dzisiaj pompy potrójne są prawie powszechnie stosowane, a wiele procedur zaopatrzenia w wodę straży pożarnej wymaga, aby pierwszy silnik był zainstalowany w pobliżu budynku straży pożarnej, chyba że w pobliżu znajduje się hydrant, drugi silnik jest podłączony do hydrantu i zasila pierwszy . Główną zaletą wykorzystania dwóch firm silnikowych do budowy sieci wodociągowej jest umieszczenie pierwszej lokomotywy w pobliżu budynku straży pożarnej, co pozwala na szybkie rozłożenie wstępnie podłączonych uchwytów. Ponieważ wiele straży pożarnych ma najniższy poziom personelu, długość linki ręcznej musi być jak najkrótsza. Ponadto, ze względu na dużą odległość reakcji, wiele operacji ataku ogniowego rozpoczyna się przy użyciu wody ze zbiornika wspomagającego do czasu przybycia drugiego odpowiedniego silnika w celu zapewnienia dodatniego zaopatrzenia w wodę. Zaletą tej metody w porównaniu z układaniem na wprost lub do przodu jest to, że gdy odstęp hydrantów przekracza 500 stóp, drugi silnik może dostarczać wodę do pierwszego silnika i przezwyciężyć wszelkie ograniczenia związane ze stratami tarcia w linii zasilającej. Zastosowanie węży wielkokalibrowych dodatkowo poprawia efektywność działań wodociągowych. W przypadku, gdy wysokość budynku przeciwpożarowego jest większa niż wysokość hydrantu, a ciśnienie statyczne jest słabe, metoda ta sprawdzi się również na terenach bardzo pagórkowatych. Inne sytuacje, które mogą wymagać współpracy dwóch firm produkujących silniki w celu zapewnienia zaopatrzenia w wodę, są następujące: Rzeczywiste procedury stosowane przez dwie firmy produkujące silniki w celu skonfigurowania systemu zaopatrzenia w wodę będą zależeć od warunków panujących na ulicy, konieczności wejścia firm zajmujących się drabinami do miejsca pożaru budynku oraz kierunek reakcji każdego silnika. Dostępne są następujące opcje: Silnik drugiego użycia może podnieść przewód zasilający, który został podłączony do hydrantu przez silnik pierwszego użycia, podłączyć i naładować; drugi wygasły silnik może przejechać przez pierwszy i zostać umieszczony w hydrancie; drugi Wygasły silnik można zwrócić do pierwszego silnika na ulicy i umieścić w hydrancie; lub jeśli czas i odległość na to pozwalają, przewód zasilający można rozciągnąć ręcznie. Największą wadą korzystania z usług dwóch firm produkujących silniki w celu zapewnienia ciągłego zaopatrzenia w wodę z jednego źródła jest to, że jest to równoznaczne z włożeniem wszystkich jaj dostarczanych do jednego koszyka. W przypadku awarii mechanicznej, zablokowania rurociągu ssawnego lub awarii hydrantu nie będzie redundancji dostaw wody, ponieważ poszczególne firmy silnikowe naprawiają hydranty we własnym zakresie. Moja sugestia jest taka, że ​​jeśli trzeci silnik zwykle nie jest przypisany do alarmu pożarowego konstrukcji, poproś o niego jak najszybciej. Trzeci silnik powinien być umieszczony przy innym hydrancie przeciwpożarowym w pobliżu budynku strażackiego i być przygotowany na szybkie uruchomienie uchwytów lub zapewnienie awaryjnych przewodów zasilających, jeśli zajdzie taka potrzeba. Bez względu na to, jaki typ sposobu zaopatrzenia w wodę jest zwykle stosowany, pod warunkiem, że hydrant przeciwpożarowy znajduje się w pobliżu budynku przeciwpożarowego, należy go wziąć pod uwagę. Zwykle eliminuje to potrzebę stosowania drugiego silnika do zasilania pierwszego silnika i oszczędza czas drugiemu silnikowi na znalezienie własnego hydrantu, zapewniając w ten sposób nadmiarowość zaopatrzenia w wodę. Ważne jest, aby przed użyciem własnego hydrantu, drugi wygasający silnik powinien upewnić się, że pierwszy wygasający hydrant ma „dobry” hydrant i nie osiądzie na mieliźnie bez ciągłego dopływu wody. Niezbędna jest komunikacja między urzędnikami firmy produkującej silniki i/lub kierowcami. Hydrant wybrany przez preferowanego producenta silników powinien znajdować się jak najbliżej pożaru budynku, ale nie za blisko, aby nie narazić kierowcy i wiertnicy na niebezpieczeństwo. W przypadku zaawansowanych pożarów w momencie przybycia korzystne może okazać się zastosowanie rur pokładowych; należy jednak wziąć pod uwagę potencjalną wielkość zapadniętego obszaru i problemy związane z promieniowaniem cieplnym. Inne zagrożenia obejmują silny dym i spadające szkło, które mogą spowodować poważne obrażenia i przecięcie węży. W przypadku wielu pożarów nie ma niebezpieczeństwa zawalenia się i promieniowania cieplnego. Dlatego też jedynym czynnikiem branym pod uwagę przy wyborze hydrantu przeciwpożarowego jest liczba węży potrzebnych do dotarcia do miejsca pożaru oraz konieczność sprawnego przedostania się sprzętu dźwigowego do budynku objętego pożarem. Gdy ulice są wąskie lub zatłoczone zaparkowanymi samochodami, pozycjonowanie producenta silników może stanowić wyzwanie. W jaki sposób maszynista może utrzymać swój sprzęt z dala od wyposażenia drabiny, a jednocześnie pomóc szybko i skutecznie umieścić uchwyt w ogniu? Odpowiedź na to pytanie wiąże się z dwoma powiązanymi kwestiami – konkretnym portem ssącym pompy, jaki ma zostać zastosowany oraz długością i rodzajem dostępnego przyłącza ssącego (węża). Wiele nowoczesnych silników jest wyposażonych w zamykane przednie ssanie. Kawałek „miękkiej obudowy” jest zwykle wstępnie podłączony do natychmiastowego użycia. (Niektóre urządzenia ssące są wyposażone w tylne ssanie zamiast przedniego lub dodatkowego ssania.) Chociaż wstępne podłączenie węża ssącego nie stanowi problemu, może występować tendencja do korzystania zawsze z ssania z przodu ze względu na wygodę. Na wąskich uliczkach zastosowanie zasysania od przodu zwykle wymaga od maszynisty włożenia „nosa” sprzętu do hydrantu, blokując ulicę i uszkadzając sprzęt, który dotrze później. Im krótszy przekrój miękkiego węża ssącego, tym większy problem. Jeśli silnik nie jest w idealnej pozycji, krótkie odcinki miękkich węży ssących również mogą być załamane, co jest rzadkością. Kierowca musi być przygotowany na wykorzystanie dowolnego portu ssącego w swoim urządzeniu, w zależności od wielkości możliwych opcji pozycjonowania. Pompy o wydajności 1000 gal/min i większej mają duże (główne) porty ssące i zamykane wloty o średnicy 212 lub 3 cali z każdej strony. Zasysanie boczne jest skuteczne, ponieważ umożliwia równoległe zaparkowanie osprzętu silnika obok hydrantu, dzięki czemu ulica jest czysta. Jeśli zamiast miękkiego ssania zostanie użyte półsztywne przyłącze ssące, załamanie nie będzie stanowiło problemu. Jeśli nie masz półsztywnego węża ssącego, rozważ owinięcie miękkiego węża ssącego wokół tylnej części hydrantu, aby zmniejszyć załamania. Miękki wąż ssący musi być wystarczająco długi, aby to umożliwić. Inną kwestią związaną z korzystaniem z zasysania bocznego jest to, że boczny port ssący nie jest zakryty. Co najmniej dwa razy, gdy próbowałem otworzyć zasuwę przedniego ssania, kiedy obracałem pokrętło sterujące na panelu pompy, pręt gwintowany pomiędzy zasuwą a kołem sterującym poluzował się, przez co przedni ssanie nie nadawał się do użytku. Na szczęście taka sytuacja nigdy nie miała miejsca w sytuacjach krytycznych. Nie zaniedbuj bramowanych wejść; mogą być bardzo cenne, gdy zaspy śnieżne, samochody i śmieci blokują hydranty przeciwpożarowe, uniemożliwiając zastosowanie miękkich lub półsztywnych przyłączy ssących. W takich przypadkach można nosić „latający drut” o długości 50 stóp, składający się z węża o średnicy 3 cali lub większej, aby pomóc dotrzeć do hydrantu. Kiedy pojawiają się problemy z ciśnieniem, co często ma miejsce w przypadku dużych pożarów, wielu producentów silników alarmowych powinno podłączyć do hydrantu kawałek twardego węża ssącego, aby wyeliminować ryzyko zapadnięcia się miękkiego lub półsztywnego węża ssącego. Oprócz stosowania złączy parowych należy rozważyć podłączenie zaworu kulowego lub zasuwy do 212-calowej dyszy hydrantu. Można wówczas podłączyć wąż doprowadzający wodę do ogrodzonego wejścia, aby zapewnić dodatkową przepustowość, co może się przydać w przypadku pożaru w pustych budynkach, połączonych lub blisko siebie rozmieszczonych budynkach drewnianych, a także na dużych obszarach „podatników”. Na obszarach o dużej wartości, gdzie hydranty są blisko siebie, jeden silnik można podłączyć do dwóch hydrantów. Niektóre miasta nadal utrzymują wysokociśnieniowy system zaopatrzenia w wodę, który może pozwolić dwóm lokomotywom na wspólne korzystanie z hydrantu przeciwpożarowego. Zimą należy rozważyć pokrycie wszystkich odsłoniętych złączy węża ssącego folią aluminiową, aby zapobiec śniegowi i oblodzeniu, które mogą zatkać wąż lub uniemożliwić swobodny obrót żeńskich złączy obrotowych. Starszy kierowca FDNY Engine Company 48 ukuł termin „dwie minuty terroru”, opisując pierwsze dwuminutowe doświadczenie pierwszego maszynisty na miejscu pożaru konstrukcji. W ciągu dwóch minut (lub krócej) kierowca musi umieścić osprzęt silnika w pobliżu hydrantu, przystąpić do sprawdzenia i przepłukania hydrantu, podłączyć wąż ssący, wlać wodę do pompy i podłączyć uchwyt do drzwi wylotowych (lub upewnić się, że podłączone łóżko węża zostało wyjęte z węża), a pompa jest włączona. Mam nadzieję, że wszystkie te zadania zostaną zrealizowane, zanim policjant wezwie wodę. Jako kierowca nigdy nie chcesz mieć przezwiska „Sahara”. Jeśli to nie wystarczająca odpowiedzialność, to opisane powyżej dwie minuty są jeszcze bardziej przerażające w centrum miasta, ponieważ istnieją cztery ważne pytania, na które należy znaleźć odpowiedzi: 3. Jeśli hydrant jest ustawiony pionowo i nieruchomo, czy podczas testu będzie płynąć woda, czy pęknie lub zamarznie? 4. Czy jeśli hydrant działa prawidłowo, czy w rozsądnym czasie można zdjąć pokrywę i podłączyć wąż ssący? Aby lepiej zrozumieć trudności, jakie napotykają hydranty przeciwpożarowe w obszarach o dużych zniszczeniach i dlaczego te cztery kwestie są tak ważne, rozważmy trzy poniższe zdarzenia. Kierowca ruchliwej firmy South Bronx Engine Company jako pierwszy zareagował na pożar w mieszkaniu służbowym. Po zatrzymaniu się przed budynkiem straży pożarnej, aby umożliwić wyciągnięcie klamki, kontynuował poszukiwania hydrantu przeciwpożarowego wzdłuż bloku. Pierwszy „hydrant”, który znalazł, tak naprawdę nie był hydrantem, ale po prostu dolnym wiadro wystającym z ziemi – sam hydrant zniknął! Gdy kontynuował poszukiwania, następny znaleziony hydrant leżał na boku. W końcu zobaczył stojący hydrant przeciwpożarowy, prawie półtorej przecznicy od budynku straży pożarnej; na szczęście okazało się, że działa. Inni w jego firmie przez kilka dni narzekali, jak długo musieli opróżniać i ponownie pakować wąż, ale kierowca wykonał swoją robotę i zapewnił stały dopływ wody w obliczu ekstremalnych trudności. Kiedy przybył starszy kierowca z północno-wschodniego Bronksu, zauważył poważny pożar w oknie frontowym na pierwszym piętrze zamieszkałego prywatnego domu. Nieopodal na chodniku znajduje się hydrant, który wydaje się być łatwy i szybki do podłączenia. Ale wygląd może być zwodniczy. Kierowca położył klucz na nakrętce sterującej i otworzył ją dźwignią, a cały hydrant spadł na bok! Zanim jednak udał się do następnego hydrantu, przez przenośne radio powiadomił swoich urzędników, że nastąpi opóźnienie w dostawie wody (i po raz drugi powiadomił firmę produkującą silniki, na wypadek, gdyby potrzebowała pomocy). Oprócz informowania o wszelkich opóźnieniach lub innych problemach, gdy woda w zbiorniku ciśnieniowym jest dostarczana za pomocą paska na rękę, należy poinformować o tym fakcie sędziów lub zespół dystrybutorów. Gdy woda z hydrantów będzie już dostępna, informację tę należy także przekazać urzędnikom i zespołowi obsługującemu dystrybutory, aby mogli odpowiednio zmienić swoją strategię. Jest jeszcze jedna kwestia: dobrzy kierowcy zawsze utrzymują pełny zbiornik uzupełniający podczas pracy, ze względów bezpieczeństwa, na wypadek, gdyby w hydrancie przeciwpożarowym zabrakło wody. Podam osobisty przykład ilustrujący trudności często spotykane przy próbie zdjęcia dużej pokrywy z przyłącza parowca hydrantu. Ponieważ zabezpieczenie antywandalowe i osłona są zablokowane lub przymarznięte, kierowcy naszej firmy często uderzają młotkiem w każdą osłonę, wykonując kilka gwałtownych uderzeń. Uderzenie w nakrętkę w ten sposób rozproszy zanieczyszczenia uwięzione w gwintach, a nasadkę można zwykle łatwo usunąć. Kilka miesięcy temu przydzielono mnie do otwarcia firmy produkującej silniki na Górnym Manhattanie. Około godziny 5.30 rano w związku z pożarem domu wielorodzinnego, który później okazał się pożarem śmiertelnym, zadysponowano nas jako pierwszych. Z przyzwyczajenia umieściłem 8-funtowy młotek na początku wycieczki w znajomym miejscu na platformie, na wypadek, gdybym go potrzebował. Rzeczywiście, pokrywa wybranego przeze mnie hydrantu wymagała kilku uderzeń, aby zdjąć pokrywę kluczem. Jeśli wielokrotne uderzenia młotem (lub tyłem siekiery, jeśli nie ma młota) nie poluzują osłony na tyle, aby umożliwić jej zdjęcie, można przesunąć odcinek rury przez uchwyt klucza do hydrantu, aby uzyskać większą dźwignię. Nie polecam. Widziałem, jak klucz wygina się i pęka, dotykając rączki samego klucza. Efektywne wykorzystanie hydrantów przeciwpożarowych wymaga przewidywania, przeszkolenia i szybkiego myślenia na miejscu pożaru. Wyposażenie silnika powinno umożliwiać reagowanie na różne sytuacje awaryjne związane z zaopatrzeniem w wodę, a kierowcy powinni być wyposażeni w przenośne radia w celu usprawnienia komunikacji pożarowej. Istnieje wiele doskonałych podręczników na temat działalności firm produkujących silniki i procedur zaopatrzenia w wodę; skonsultuj się z nimi, aby uzyskać więcej informacji na temat węży omawianych w tym artykule i innych powiązanych tematach.