دریچه دروازه دو طرفه استاندارد قدرت دستی

در فهرست آرزوهای ستاره شناسان برای ده سال آینده: دو تلسکوپ غول پیکر و یک تلسکوپ فضایی برای جستجوی حیات فراتر از زمین و یک جهان قابل سکونت.
ستاره شناسان آمریکایی روز پنجشنبه از ایالات متحده خواستند تا در نسل جدیدی از تلسکوپ های "فوق العاده بزرگ" به ارزش میلیاردها دلار سرمایه گذاری کند. این تلسکوپ ها از هر تلسکوپی که در حال حاضر روی زمین یا در مدار فضایی است، بزرگتر خواهد بود.
این سرمایه گذاری مستلزم رستگاری و ترکیبی از تلاش دو پروژه رقیب، یعنی تلسکوپ غول پیکر ماژلان و تلسکوپ 30 متری است. پس از تکمیل، حساسیت این تلسکوپ ها با قطر کندانسور اصلی 25 متر و 30 متر حدود 100 برابر بیشتر از هر تلسکوپی خواهد بود که در حال حاضر استفاده می شود.
آنها اخترشناسان را قادر می‌سازند تا هسته کهکشان‌های دوردست را در عمق، جایی که سیاه‌چاله‌های عظیم پرسه می‌زنند و انرژی می‌پاشند، رصد کنند. بررسی اسرار ماده تاریک و انرژی تاریک؛ و سیارات اطراف ستارگانی غیر از خورشید را مطالعه کنید. شاید مهمتر از آن، آنها می توانند سؤالات جدیدی در مورد ماهیت جهان مطرح کنند.
اما ستاره‌شناسان سال‌هاست که تلاش می‌کنند تا بودجه کافی برای تحقق رویاهای خود جمع‌آوری کنند. در پیشنهاد جدید، بنیاد ملی علوم 1.6 میلیارد دلار برای تکمیل این دو پروژه ارائه می کند و سپس به اجرای آنها به عنوان بخشی از پروژه جدیدی به نام تلسکوپ بسیار بزرگ ایالات متحده کمک می کند.
روز پنجشنبه، اخترشناسان همچنین از ناسا خواستند تا یک ماموریت رصدخانه ای بزرگ و برنامه بلوغ فناوری را آغاز کند که طی 20 تا 30 سال آینده مجموعه ای از فضاپیماهای اخترفیزیک را توسعه خواهد داد. اولی یک تلسکوپ نوری بزرگتر از تلسکوپ فضایی هابل است که می تواند سیارات زمینی را در کیهان نزدیک جستجو و مطالعه کند - احتمالاً یک "Exo-Earth" قابل سکونت. ستاره شناسان می گویند که تنها ناسا می تواند این کار را انجام دهد و اشاره کردند که ممکن است در سال 2040 با هزینه 11 میلیارد دلار آمریکا آماده شود.
این دو توصیه بزرگ‌ترین در گزارش ۶۱۴ صفحه‌ای «مسیرهای کشف در نجوم و اخترفیزیک در دهه ۲۰۲۰» هستند که توسط آکادمی ملی علوم، آکادمی مهندسی و دانشکده پزشکی در روز پنجشنبه منتشر شد.
در 70 سال گذشته، هر 10 سال، آکادمی یک نظرسنجی از جامعه نجوم را به منظور تعیین اولویت ها برای اقلام بزرگ در دهه آینده حمایت می کند. همانطور که همه می دانیم، تحقیقات ده ساله توجه کنگره، ناسا، بنیاد ملی علوم و وزارت انرژی را به خود جلب کرده است.
کار امسال شاخه‌ای از نجوم توسط فیونا هریسون از موسسه فناوری کالیفرنیا و رابرت سی. نجوم از دانشگاه آریزونا و دانشگاه A&M تگزاس است. در مجموع 860 مقاله سفید برای بررسی ارائه شد که تلسکوپ‌های احتمالی، مأموریت‌های فضایی که باید پرتاب شوند، آزمایش‌ها یا مشاهداتی که باید انجام شوند و تنوع موضوعاتی که جامعه نجوم باید به آنها بپردازد، ارائه شد.
دکتر هریسون در مصاحبه ای گفت که کمیته آنها سعی کرده است تعادلی بین جاه طلبی و زمان و پول مورد نیاز برای این پروژه ها ایجاد کند. به عنوان مثال، چندین ایده در مورد فضاپیمای اکتشاف سیاره ای ارائه شده است. بعضی ها خیلی بزرگ هستند، بعضی ها خیلی کوچک هستند. برخی از آنها یک قرن طول می کشد تا اجرا شوند. این تیم یکی از آنها را انتخاب نکرد، اما از جامعه و ناسا خواست تا ایده ای برای یک تلسکوپ فضایی به قطر 6 متر ارائه دهند. (قطر آینه اولیه هابلوس 2.4 متر است.)
او افزود: "این اساسا یک اکتشاف جاه طلبانه است." فقط ناسا و فقط ایالات متحده می توانند این کار را انجام دهند. ما معتقدیم که می توانیم آن را انجام دهیم.»
مت مانتین، رئیس انجمن تحقیقات نجوم دانشگاهی (AURA) که رصدخانه بنیاد ملی علوم را اداره می کند، در ایمیلی گزارش ده ساله را «بسیار جسورانه» توصیف کرد. و آنها برای چندین دهه از بیان یک چشم انداز دوری نکردند، چیزی که در واقع همان چیزی است که نیاز دارد و باید اتخاذ کند.
نظرسنجی ده ساله کارنامه موفقی دارد. تلسکوپ فضایی هابل و تلسکوپ فضایی جیمز وب که در سال 1990 به فضا پرتاب شدند و هنوز در حال طراحی هستند تا آغاز زمان را ببینند و قرار است ماه آینده پرتاب شوند، در بررسی ده ساله قبلی از رتبه های بالایی بهره مند شده اند. .
بنابراین، جوامع نجوم و اخترفیزیک مشتاقانه منتظر نتایج هر تحقیق جدید هستند. ناتالی باتالها، استاد دانشگاه کالیفرنیا، سانتا کروز، در یک ایمیل در آستانه گزارش گفت: «کمیته همیشه بسیار محرمانه بوده است. او در سیاره کپلر ناسا بود. نقش اصلی را در کار جستجو ایفا کرد. "راستش، من چیزی نشنیدم. من نمی توانم منتظر بمانم.»
کالج در گزارش روز پنجشنبه خود سه هدف کلی علمی برای ده سال آینده را فهرست کرد: جستجوی سیارات قابل سکونت و حیات. مطالعه سیاهچاله ها و ستارگان نوترونی که عوامل خشن ترین حوادث در طبیعت هستند. و توسعه کهکشان ها رشد و تکامل.
در این گزارش آمده است: «چند دهه آینده بشریت را در مسیری قرار خواهد داد که مشخص کند آیا ما تنها هستیم یا خیر». زندگی روی زمین ممکن است نتیجه یک فرآیند مشترک باشد، یا ممکن است به یک سری محیط‌های غیرعادی نیاز داشته باشد که ما تنها موجود در کهکشان و حتی جهان هستیم. هر پاسخی عمیق است.»
ایده پروژه تلسکوپ بسیار بزرگ بلندپروازانه است زیرا شامل ترکیبی از دو پروژه تلسکوپ رقیب، یعنی تلسکوپ 30 متری برنامه ریزی شده برای بالای Mauna Kea در هاوایی یا جزایر قناری در اسپانیا و تلسکوپ غول پیکر ماژلان است. در شیلی.
هر دو تلسکوپ یک همکاری بین المللی عظیم و محصول رویایی جمع آوری سرمایه و جذب شرکا در ده سال گذشته هستند. حجم این دو تلسکوپ تقریباً سه برابر تلسکوپ های روی زمین است و توانایی شناسایی ستاره های کم نور و دور در کیهان 100 برابر اندازه آن است. آنها با همکاری یکدیگر می توانند سوالات عمیقی در مورد کیهان حل کنند. اما هیچ یک از این پروژه ها بودجه کافی برای دستیابی به اهداف خود را بیش از 2 میلیارد دلار جمع آوری نکرده است.
اگر این تلسکوپ ها ساخته نشوند، اروپا رهبری خود را در نجوم زمینی به اروپا واگذار خواهد کرد که در حال ساخت یک تلسکوپ 39 متری در صحرای آتاکاما شیلیوس - تلسکوپ بسیار بزرگ اروپایی - است که انتظار می رود در سال 2027 شروع به کار کند. برخی از اخترشناسان لغو پروژه ابربرخورد کننده ابررسانا آمریکایی در سال 1993 را مقایسه کرده اند که آینده فیزیک ذرات را به سرن و برخورد دهنده بزرگ هادرون در ژنو واگذار کرد.
اگر بنیاد ملی علوم برای تکمیل این دو تلسکوپ سرمایه گذاری کند، زمان رصد زیادی را به دست خواهد آورد که به ستاره شناسان آمریکایی اختصاص خواهد یافت.
دکتر هریسون گفت: این دو تلسکوپ در نیمکره های مخالف قرار دارند و طرح های کاملا متفاوتی دارند. آنها برای مطالعات تکمیلی جهان بسیار مناسب هستند.» تصور اینکه ایالات متحده نتواند آن را به دست آورد، غیرقابل تصور است.
چالش های بزرگی در انتظار ماست. تیم غول پیکر ماژلان در شیلی شکست خورده است، اما پیشرفت تلسکوپ 30 متری با اعتراضات و محاصره بومیان هاوایی و سایر گروه ها مانع شده است. یک سایت جایگزین در لا پالما، جزایر قناری تعیین شده است.
با توجه به تاکید فعلی بر زیرساخت ها و بودجه علمی روزافزون، ستاره شناسان امیدوارند که ستارگان با دید جسورانه خود هماهنگ شوند. اما آنها از تاریخچه بیش از حد هزینه ها دچار مشکل شده اند. قابل توجه ترین تلسکوپ فضایی جیمز وب است. پس از سال‌ها تاخیر، سرانجام این تلسکوپ در ماه دسامبر با قیمت نهایی 10 میلیارد دلار آمریکا به فضا پرتاب خواهد شد.
مایکل ترنر، کیهان شناس و کهنه کار ده ساله نظرسنجی که اکنون در بنیاد کاولی در لس آنجلس کار می کند، گفت: "همه اینها در JWST پوشانده شده است - کل طرح بر اساس موفقیت آن خواهد بود." «انگشت‌های دست زده»
هرگز خورشید گرفتگی، بارش شهابی، پرتاب موشک یا هر رویداد نجومی و فضایی دیگری فراتر از این جهان را از دست ندهید.