Filtro de líquido tipo Y Análise de partículas que conteñen emisores alfa en auga morta na cámara anular do reactor da unidade 2 da central nuclear de Fukushima Daiichi

Grazas pola túa visita https://likvchina.goodao.net/, estás a usar unha versión do navegador compatible con CSS co., LTD. Para obter a mellor experiencia, recomendámosche que utilices un navegador máis recente (ou desactive o modo de compatibilidade en Internet Explorer). Mentres tanto, para garantir o apoio continuo, mostraremos o sitio sen estilos e JavaScript. Atopáronse partículas que conteñen nucleidos alfa (α) en sedimentos da auga circular do reactor núm. 2 da Central Nuclear de Fukushima Daiichi (FDiNPS). O uranio (U), o principal compoñente do combustible nuclear, analizouse mediante un microscopio electrónico de varrido (SEM). Outros α-núclidos (plutonio [Pu], americio [Am] e curio [Cm]) foron detectados polo locus α, e a morfoloxía das partículas α-núclidos analizouse mediante análise de espectro de enerxía SEM (EDX). Atopáronse varias partículas de uranio que van desde submicróns ata varias micras mediante o microscopio electrónico de varrido. Estas partículas conteñen circonio (Zr) e outros elementos que compoñen o revestimento do combustible e os materiais estruturais. A proporción de isótopos 235U/238U na fracción sólida (incluíndo as partículas U) é consistente co combustible nuclear que se atopa no reactor núm. 2. Isto mostra que o uranio da mesma composición de combustible faise máis fino. As partículas que conteñen nucleidos identificadas pola análise da traxectoria alfa varían de tamaño entre decenas e centos de micras. A análise espectroscópica EDX mostra que estas partículas conteñen principalmente ferro. Pu, Am e Cm adsorben as partículas de Fe debido á pequena cantidade de α-núclido. Este estudo dilucida as diferenzas nas especies dominantes de U e outros nucleidos alfa nos depósitos hidropónicos da cámara anular do reactor FDiNPS 2. A central nuclear de Fukushima Daiichi (FDiNPS) de Tepco resultou gravemente danada polo terremoto do 11 de marzo de 2011 e o tsunami posterior. Nese momento, as unidades 1-3 dos seis reactores estaban funcionando e o combustible nuclear das unidades 1-3 estaba danado. A auga do mar e a auga doce inxéctanse para eliminar a calor de desintegración do combustible nuclear. A auga permanece no soto do edificio, onde se disolven os compoñentes do combustible nuclear, creando unha piscina de auga altamente radioactiva. A auga morta contén radionúclidos como produtos de fisión e actínidos de combustible nuclear. Establecer un proceso de tratamento químico para eliminar radionucleidos, establecer un sistema de enxeñería de circulación e recuperar a auga de refrixeración para a súa reutilización. Desde entón, a cantidade de auga estancada diminuíu gradualmente, pero atopáronse partículas finas que conteñen maiores concentracións de radionucleidos alfa (α) baixo terra nos edificios do reactor. As concentracións de nucleidos alfa (102-105 Bq/L) na auga estancada, incluídos os sedimentos, son máis altas que na auga de refrixeración dos edificios augas abaixo. Os radionúclidos radiados, como o uranio (U) e o plutonio (Pu), poden provocar unha exposición interna severa cando entran no corpo. O α-núclido é o principal nucleido dos produtos de fisión e debe ser controlado estritamente en comparación co cesio (Cs)-137 e o estroncio (Sr)-90. Deben desenvolverse técnicas para a eliminación eficiente dos alfa-núclidos das augas estancadas. Para iso, recolléronse augas estancadas na cámara anular do soto do edificio reactor da Unidade 2, e analizouse mediante análise radioquímica o sedimento en augas estancadas. As mostras que conteñen compoñentes de lodos mesturados procedentes da auga estancada do edificio do reactor confirmaron a presenza de radionucleidos alfa. Para continuar tratando a auga estancada nas profundidades dos edificios dos reactores no futuro, é necesario coñecer mellor os diferentes tipos de emisores alfa, especialmente aqueles que conteñen sólidos particulados na auga estancada. Neste estudo, detectáronse partículas radioactivas u asociadas a partículas Cs (CsMPs) fóra do sitio FDiNPS, e analizáronse a súa composición física e química e a súa morfoloxía 3, 4, 5, 6, 7, 8. Abe et al. recolleu os CsMP emitidos pola FDiNPS da atmosfera e analizounos mediante raios X síncronos para detectar U en CsMP. Ochiai et al. detectou centos de nanómetros de partículas de U en CsMP mediante análise SEM-EDX. O patrón de difracción de UO2 sobre magnetita foi observado por microscopio electrónico de transmisión, e os resultados reflectiron a composición de UO2. Do mesmo xeito, obtivéronse patróns de difracción de UO2 e circonio para partículas mesturadas de Zr e U en CSMP. Isto indica que o U existe en CsMP en forma de nanocristais UO2 e U-Zr. Kurihara et al. 8 analizou as proporcións de isótopos de 235U e 238U en CsMP mediante espectrometría de masas de subións a nanoescala e descubriu que había U na composición do combustible do reactor núm. 2 en CsMP. As análises do solo 9, 10, 11, 12, 13, partículas no aire e CsMPs7 tamén informaron da liberación de poliuretanos derivados do combustible ao medio ambiente. O Buda