Zawór zwrotny żeliwny typu waflowego PN16

Łącząc decydentów z dynamiczną siecią informacji, ludzi i pomysłów, Bloomberg dostarcza informacje biznesowe i finansowe, wiadomości i spostrzeżenia na całym świecie z szybkością i dokładnością. Łącząc decydentów z dynamiczną siecią informacji, ludzi i pomysłów, Bloomberg dostarcza informacje biznesowe i finansowe, aktualności i wgląd w informacje na całym świecie z szybkością i dokładnością Wynalazca Buckminster Fuller określił kiedyś postęp technologiczny jako „efemeryczny”. Światło słoneczne i bryza zastępują węgiel i ropę naftową jako źródła energii, marki są dla przedsiębiorstw ważniejsze niż budynki, a waluty fiducjarne zastąpiły złoto i srebro. Rozsądny wydaje się zatem wniosek, że układ okresowy – niestabilna klasyfikacja substancji fizycznych, takich jak miedź, żelazo, rtęć i siarka – jest przestarzały i nie ma nic wspólnego z ręcznymi maszynami do pisania. chyba że jest zupełnie odwrotnie. Sprawy nadal mają znaczenie. W 150. rocznicę stworzenia układu okresowego przez rosyjskiego chemika Dmitrija Mendelejewa jest on ważniejszy niż kiedykolwiek.czytaj więcej Naukowcy od dawna starali się klasyfikować znane pierwiastki: w 1789 r. Antoine Lavoisier sklasyfikował W 1808 r. John Dalton umieścił je w wykazie według masy atomowej. W 1864 r. John Newlands zaproponował prawo oktaw, twierdząc, że każda oktawa pierwiastków ma podobne właściwości. Jednak Dmitrij Mendelejew stworzył naprawdę systematyczną tabelę prognoz. Mendelejew urodził się w Tobolsku na Syberii w 1834 r. jako najmłodszy z dziesięciorga dzieci. W 1855 r. ukończył główny instytut edukacyjny w Petersburgu. Studiował chemię w Heidelbergu i Paryżu, zanim uzyskał doktorat w swoim rodzinnym mieście i został etatowym pracownikiem naukowym. profesor Cesarskiego Uniwersytetu w Sankt Petersburgu. Niezadowolony z istniejących rosyjskich podręczników chemii nieorganicznej, postanowił sam taki napisać. W publikacjach Mendelejewa z 1869 r. zarówno wymieniano okresowość pierwiastków, jak i przewidywano przestrzeń jeszcze nieokreślonych pierwiastków. Wraz z odkryciem galu w 1875 r., skandu w 1879 r. i germanu w 1886 r. teoria zawarta w tabeli potwierdziła się. naukowa akceptacja tych teorii przyspieszyła badania świata fizycznego oraz jego zastosowań przemysłowych i komercyjnych. Sam Mendelejew zaangażował się w badanie procesów związanych z produkcją węgla, ropy, a nawet sera w Rosji podczas okresowego procesu modernizacji Rosji. Tabela uległa pewnym zmianom od czasu jego śmierci na grypę w 1907 r., ale podstawowa organizacja pozostała. Każdy pierwiastek ma jedno- lub dwuliterowy symbol chemiczny, zwykle wywodzący się z jego nazwy zwyczajowej, ale czasami z innego języka, używanego do tworzenia złoto, np. „Au” z łacińskiego aurum. Liczba atomowa reprezentuje protony w jądrze. Standardowe masy atomowe są czasami podawane z dokładnością do wielu miejsc po przecinku, a liczby w nawiasach oznaczają najdłużej żyjący izotop. Kolumny te przedstawiają pierwiastki o podobnych właściwościach chemicznych. Na przykład metale alkaliczne pokazane w pierwszej kolumnie po lewej stronie mają jeden elektron na swojej zewnętrznej powłoce i dlatego mają tendencję do szczególnie dobrego wiązania się z halogenami, a w drugiej kolumnie po prawej stronie mają siedem elektronów w swojej zewnętrznej powłoce i brak do ich uzupełnienia wymaga pojedynczego elektronu. W ten sposób otrzymujemy związki takie jak chlorek sodu (sól kuchenna) i jodek potasu, które pomagają chronić tarczycę przed promieniowaniem. Kolumna znajdująca się najbardziej na prawo pokazuje gazy szlachetne, których zewnętrzne powłoki elektronowe są nienaruszone, co sprawia, że ​​większość tych pierwiastków jest przydatna do oświetlenia, ponieważ nie reagują z innymi pierwiastkami. W większości układów okresowych lantanowce i aktynowce są ułożone w rzędach na dole, aby uniknąć czyniąc stół nierealistycznym. Mendelejew nie wszystko ujął prawidłowo: uważał, że elementy są unikalne i odrzucił pogląd, że mają te same elementy składowe. Przedstawia także zagadkowy dowód, że eter jest pierwiastkiem. Jednak jego podstawowy projekt jest prawidłowy i dlatego tak jest uważa się dziś za swojego wynalazcę — i dlaczego 50. rocznica jego powstania obchodzona jest jako Międzynarodowy Rok Układu Okresowego.--Joanna Ozinger Rewolucja w zakresie akumulatorów wodorowych trwa już od kilkudziesięciu lat. Jednak jako największa w Europie elektrownia elektryczna, Norwegia ma szansę stać się głównym odbiorcą najbogatszych pierwiastków na świecie. Zwolennicy twierdzą, że paliwo stanie się bardziej konkurencyjne w miarę wzrostu dostaw odnawialnego wodoru, co będzie ważnym elementem bardziej ekologicznej przyszłości. Jednym z długotrwałych skutków paliw wodorowych jest to, że do ich produkcji często potrzebne są paliwa kopalne. Inaczej jest w przypadku farmy wiatrowej Berlevag czy norweskiego miasta Trondheim, gdzie technik zatrudniony przez szwedzkiego producenta samochodów Scania AB pracuje nad wodorem elektrolizery i zbiorniki magazynujące zasilane panelami słonecznymi. Jednostka wodorowa będzie zasilać flotę samochodów ciężarowych i wózków widłowych testowanych przez lokalną hurtownię artykułów spożywczych ASKO. Na razie jednak bardziej brudne formy produkcji wodoru nadal kosztują o połowę mniej niż odnawialne źródła energii. To ból głowy dla norweskiego rządu, który do 2025 r. planuje zaprzestać sprzedaży samochodów napędzanych paliwami kopalnymi i spodziewa się, że w ciągu całego roku wyprodukowanych zostanie aż 500 000 samochodów napędzanych wodorem. drogach kraju za kilka lat. Oznacza to przynajmniej więcej elektrolizerów w takich miejscach jak Berlevag. O ile XX wiek był erą silników spalinowych, o tyle wiek XXI należy do akumulatorów. W ciągu kilku dekad akumulatory mogą stać się głównym źródłem zasilania samochodów osobowych i ciężarowych, a nawet być powszechnym rozwiązaniem w helikopterach i samolotach. W porównaniu z ich poprzedników wózków golfowych, dzisiejsze pojazdy elektryczne mogą osiągać absurdalne prędkości, emitując przy tym znacznie mniej substancji zanieczyszczających niż zużywając gaz. Są także łatwiejsze w produkcji, a ich akumulatory można poddać recyklingowi. Producenci samochodów, od General Motors po BMW, wydają miliardy dolarów na ekologiczny transport .Wysiłki te wiążą się jednak z zagrożeniami dla środowiska i rośnie presja, aby zapewnić firmom odpowiedzialne pozyskiwanie kluczowych elementów. Podobnie jak przemysł naftowy, pojazdy elektryczne są skazane na wpadnięcie w wiele takich samych pułapek, a to wszystko jest zbyt łatwe. W tym numerze badamy surowce stosowane w akumulatorach, od litu, przez kobalt, po cynk, aby porównać ich właściwości ekologiczne. Mocniejszy od stali, lżejszy od aluminium, bardzo rzadki i toksyczny w przypadku wdychania, beryl jest często zarezerwowany do zastosowań zaawansowanych technologii, takich jak maszyny rentgenowskie, statki kosmiczne, reaktory jądrowe i broń. Jednak w latach 90. były triatlonista Chris Hinshaw dostrzegł szansę rynkową w postaci rowerów. Jego firma Beyond Beryllium Fabrications z siedzibą w San Jose produkuje około 100 rowerów z metalu. Większość z nich jest wykonana ze stopów aluminium i berylu i kosztuje około 1900 dolarów; Beryl do celów wojskowych kosztuje nawet 30 000 dolarów. Wśród klientów znajduje się między innymi gwiazda baseballu Pepper Davis. Kilka lat później Hinshaw zaprzestał produkcji rowerów berylowych, ponieważ jego główny dostawca, rosyjska kopalnia i rafineria, przestał być wiarygodny. „Kiedy upadł Związek Radziecki, od razu zdaliśmy sobie sprawę, że nie mieliśmy odpowiedniej infrastruktury, aby nie tylko produkować produkty, ale także produkować zgodnie ze standardami i oczekiwaniami wyznaczonymi przez branżę rowerową” – powiedział. W numerze z 20 października 1956 r. Business Week przewidywał „wiele nowych, fascynujących zastosowań” boru, zwłaszcza w paliwie do silników odrzutowych. Kilka lat później naukowcy zdali sobie sprawę, że paliwa na bazie boru są wysoce toksyczne i podatne na samozapłon. Na szczęście dla nas bor nadal odgrywa rolę w coraz większej liczbie innych produktów, w tym detergentów do prania, nawozów i ekranów LCD. Ostatecznie mieliśmy rację, ale nie z powodów, o których myśleliśmy. Nic nie zmieni sposobu parzenia kawy, pomimo przyprawy dyniowej. Ziarna są prażone, mielone, a następnie moczone w wodzie pod ciśnieniem lub bez. Jednak w ostatnich latach Twój podstawowy kubek do kawy przeszedł poważną aktualizację: Niesmakowany azot jest pompowany do parzonej kawy w celu dodania piany i najdrobniejszej nuty słodyczy. Dobry zimny napar nitro wygląda jak kuszące piwo z miękką pianką na wierzchu. Według najpopularniejszej historii pochodzenia, od czasu, gdy pierwsza kawa nalana została z kranu Austin około 2012 roku stała się podstawą kawy i siłą napędową wartej 4,1 miliarda dolarów kategorii kawy gotowej do spożycia. Krajowa sieć Stumptown Coffee Roasters Inc. z siedzibą w Portland w stanie Oregon po raz pierwszy zaoferowała piwo nitro w puszkach w 2015 roku, po wypróbowaniu wersji roboczej. Sprzedaje się około 2 milionów puszek rocznie i jest najszybciej rozwijającym się produktem firmy. Na początku główny piwowar Brent Wołczyński powiedział: „Ten proces był bardzo samodzielny. Wlewaliśmy zimny napar do beczki, uderzaliśmy azotem pod bardzo wysokim ciśnieniem i potrząsaliśmy”. Teraz cały proces sprowadza się do wspaniałego eksperymentu naukowego: każdy słoiczek jest wyposażony w mały plastikowy gadżet, w którym znajduje się azot. Otwarcie puszki poddaje kawę działaniu ciśnienia atmosferycznego, wypychając azot na zewnątrz i przez kawę. Rezultatem jest seria maleńkie bąbelki, które pojawiają się podczas nalewania. Palarnie kawy La Colombe to kolejna wiodąca marka, która w swojej wersji zawiera tlen, towarzysza azotu w układzie okresowym. Latte z beczki produkowane są z podtlenku azotu (N2O), związku znanego z gazu rozweselającego, używanego również do ożywiania puszek bitej śmietany. Niestandardowy zawór dostarcza pianę typową dla gorących latte do zimnych napojów. Bąbelki N2O utrzymują się dłużej niż bąbelki nitro i tworzą wyjątkowo kremową konsystencję o wyraźniejszej słodyczy. La Colombe opatentowała nawet swoją puszkę. Starbucks, kolejna duża marka w świecie kawy, ogłosiła, że ​​do końca roku jego zimny napar nitro będzie dostępny w całym kraju. Nic dziwnego, że będzie dostępny w różnych smakach i wykończeniach, na przykład z „Cascara Cold Foam” " i drugi ze "Słodką Śmietanką". Jest nawet zimny napar z kremem dyniowym. Technologia noktowizyjna stała się niezawodna i powszechna i używana przez wszystkich, od żołnierzy po obserwatorów ptaków. Pomimo rosnącej popularności metod cyfrowych, ulepszanie światła pozostaje standardem branżowym. Kiedy światło księżyca odbite od obiektu dostanie się do tej zasilanej bateryjnie lornetki, przechodzi przez soczewkę do wzmacniacza obrazu. Fotokatoda następnie przekształca światło w elektrony, które są wzmacniane przez powielacz elektronów i kierowane na ekran fosforowy w celu uzyskania widocznego obrazu. -E.Tamikin Światło zawsze było największym zmartwieniem fotografa.Ale w połowie XIX wieku zadanie wychwytywania i tworzenia światła było ogromne. W 1864 roku bracia Alfred, synowie brytyjskich chemików, rozpoczęli eksperymenty z prymitywną lampą błyskową – zasadniczo lampą opalaną metalem. Kluczem jest magnez, bardzo lekki srebrny metal. Pod numerem 12 w układzie okresowym, w lewym górnym rogu, jest to jeden z najpowszechniejszych pierwiastków na Ziemi, ale nigdy nie znaleziono go w czystej postaci. Magnez sam w sobie pali się powoli i wyraźnie oraz emituje jasne, neutralne światło – bez niebieskiego lub żółtego połysku. Bracia wzięli blok rudy magnezu, namoczyli go w kwasie, zmieszali z solą, spalili i wychwycili skroploną wodę, która wyparowała. Ten blok oczyszczonego metalu rozbił na płatki i pociął na wstęgi, które można było zapalić jak świecę knot. Umieścił ten kontrolowany ogień obok swojego ogromnego, pudełkowatego aparatu i zrobił portret w swoim studiu. „Odtąd śmiertelnicy nie będą mogli ukryć się przed aparatem. Kiedyś po zachodzie słońca byliśmy bezpieczni, ale nie już nie ma” – napisał londyński dziennikarz w The Criterion. Wkrótce poszukiwacze przygód, tacy jak Charles Piazzi Smyth, zabierali magnez w drogę, aby sfilmować pierwsze sceny z jaskiń i wnętrza Wielkiej Piramidy w Gizie. XIX wieku uwaga przeniosła się ze skrzynki z narzędziami odkrywcy na skrzynkę z narzędziami dziennikarza. Według doniesień Jacob Riis, ówczesny fotograf New York Evening News, przeczytał artykuł o niemieckim producencie proszku brokatowego i zareagował „z krzyk, który zaskoczył moją żonę.”…znalazłem sposób, to działa, rób zdjęcia przy świetle latarki. Reese kupił lampę błyskową – która zapalała znajdujący się w niej proszek magnezowy – i zabierał ją ze sobą, żeby fotografować ciemne mieszkania na nowojorskim Lower East Side. Bez magnezu druga połowa nie miałaby życia. Jessie Tarbox Beals też nie robi zdjęć mieszkań. Jessie Tarbox Beals jest nauczycielką, która została fotografką, która wykonała Portret nowojorczyka z początku XX wieku. Jak pisze historyk Kate Flint w „Flash! W jednym ze szczególnie uderzających portretów autorstwa Beersa, anonimowa kobieta siedzi na krześle w kuchni z nagim dzieckiem w ramionach, jej twarz jest ponura i wyczerpana. Ona i jej dzieci były stłoczone pomiędzy niedopasowanymi łóżeczkami, zniszczonymi koszami na jabłka, żelaznymi piecami, słoikami, czajnikami i butelkami oraz talerzami ułożonymi w otwartych szafkach. Na ścianach wiszą kalendarze i szmaty, podłogi są pokryte brudnymi kafelkami. Czy kiedykolwiek w jakimkolwiek pomieszczeniu było więcej życia? W ciągu dziesięcioleci po śmierci Beersa w 1942 r. błyski magnezowe ewoluowały jedynie pod względem formy. Od lamp błyskowych po lampy błyskowe – to, co mamy teraz? wyobraźcie sobie zawrotne serie filmowań paparazzi w połowie XX wieku. Dan Tidwell zaczął pracować jako fotograf podczas ostatnich swoich dni w centrum uwagi. W 1965 roku, w wieku 20 lat, został zatrudniony do dokumentowania historycznego projektu w pobliżu Sacramento: ostatnia faza testowa programu Apollo NASA. Aparat, który wybrał Tidwell, to wielkoformatowy Graflex 4x5 z dużą lampą błyskową po prawej stronie. „Nierzadko zdarza się, że szklana bańka faktycznie eksploduje” – powiedział mi. Na jednym z jego zdjęć czterech mężczyzn w białych kombinezonach i kaskach stoi przed gigantyczną rakietą. Po prawej stronie stożkowy stos drutów, rur i balonów wije się w odcieniach czerni i szarości. Po lewej stronie błysk zlewa się męskie kombinezony, zakrzywiony kadłub rakiety i ściany hangaru w wybieloną płaszczyznę. Obecnie ta szokująca estetyka nie jest zbyt popularna. (Tylko jedna firma w Irlandii, Meggaflash, nadal sprzedaje lampy błyskowe w stylu vintage). W lipcu uczestniczyłam w weselu w słabo pachnącym jaśminem ogrodzie w Los Angeles. Gdy ceremonia się rozpoczęła, prawie każdy gość trzymał swój smartfon. Fotografowaliśmy bez lampy błyskowej jeszcze długo po zapadnięciu zmroku, co odzwierciedlało nasze wspólne upodobanie do subtelnych krawędzi. Jedynie okazjonalne użycie lampy błyskowej przez fotografów ślubnych zakłóca nasze ciemne otoczenie. Założył urządzenie na korpus aparatu i nacisnął przycisk migawki. Żadnych ostrych eksplozji i metalicznych oparów – tylko wspomnienie oślepiającego światła magnezu. Metaliczny kolor pokazany na okładce tego wydania to Pantone 877 C, którego połysk zawdzięczają domieszaniu płatków aluminium do atramentu. Podczas szczelinowania hydraulicznego wiertnicy pompują pod ciśnieniem lepki, ziarnisty i lepki materiał do odwiertu, który rozbija skałę poniżej i uwalnia uwięzione złoża ropy i gazu. Powstałe kanały są utrzymywane w stanie otwartym za pomocą cząstek „propantu” zawieszonych w płyn szczelinujący. Najpopularniejszym materiałem podsadzającym jest piasek. Szczelinowanie jest obecnie największym konsumentem piasku w USA. Nie wystarczy każdy piasek: najlepsze piaski mają okrągłe, jednolite ziarna i wysoką zawartość krzemionki, dzięki czemu są wystarczająco twarde, aby wytrzymać uwięzienie między masywnymi skałami. „Boom w produkcji węglowodorów w USA polega na wydobyciu milionów ton piasku” – czytamy w broszurze dostawcy propanta Hi-Crush Inc. – „i wpompowaniu go z powrotem w ziemię”. Najbardziej idealne piaski szczelinowe pochodzą z górnego Środkowego Zachodu. North White i Ottawa White są cenione za to, że są wolne od zanieczyszczeń. Pociągi towarowe i barki przewożą piasek na południe do basenu permskiego i na wschód do łupków Marcellus. W miarę rozwoju branży wiertnicy Próbując obniżyć koszty transportu, zwrócili swoją uwagę na miejsca szczelinowania, kopania w biedniejszym piasku w Oklahomie i wydobywania wydm w zachodnim Teksasie. Koparki i ładowarki zbierają piasek z płytkich dołów. Ziarna są myte, sortowane według wielkości przez filtry i wirówki, a następnie suszone w bębnach. Czasami piasek powleka się żywicą, aby go wzmocnić. Wiertnicy przechowują piasek na miejscu w silosach lub innych pojemnikach. W razie potrzeby miesza się go z wodą, chemikaliami i zagęszczaczami, takimi jak guma guar, w dużym mieszalniku montowanym na ciężarówce i pompowanym do odwiertu. Od czasu ich opracowania w 1909 roku nawozy pomagają wyżywić świat. Jednak szkody, jakie wyrządzają planecie, są coraz bardziej niepokojące. Rolnicy z Centrum Wyżywienia i Rolnictwa Stone Barns w Tarrytown w stanie Nowy Jork przodują w ekologicznym nawożeniu. Na ponad 400 akrach ziemi na ziemi podarowanej przez rodzinę Rockefellerów hoduje się bydło, owce, kozy, świnie i kury, uprawiając płodozmian na różnych pastwiskach, a ich obornik jest również głównym źródłem nawozów. Dyrektor gospodarstwa Stone Barns Jack Algiere powiedział, że fosfor, kluczowy element w odchodach zwierzęcych, jest jeden z najdokładniej monitorowanych elementów na terenie posiadłości. Nazywa go sterydem królestwa roślin — w połączeniu z azotem i potasem może zamienić skromną cukinię w oszałamiający okaz. Dan Barber, szef kuchni i współwłaściciel restauracji Blue Hill w Stone Barns, chce udowodnić, że rolnicy nadal mogą czerpać zyski, jeśli porzucą, jak to nazywa, „obsesję na punkcie pojedynczych składników odżywczych” na punkcie pierwiastków takich jak fosfor i azot. Podobnie jak ja. przede wszystkim nadmiar fosforu jest szkodliwy. Spływy zawierające nawozy niszczą drogi wodne, stymulując nadprodukcję glonów i chwastów. W hrabstwie Westchester, w którym znajduje się Stone Barn, zakazano stosowania komercyjnych nawozów fosforowych ze względu na zagrożenie, jakie stanowią one dla ekologii rzeki Hudson. Fosfor pochodzenia naturalnego jest mniej rozpuszczalny i nie jest zakazany, więc Stone Barns jest czysty. Był czas – rok 2017 – kiedy wydawało się, że Brexit wisi nad kurczakami umytymi chlorem. Praktyka sterylizacji jest zakazana w Europie, ale powszechna w Stanach Zjednoczonych, które upierały się, że nie podpiszą umowy handlowej z Wielką Brytanią spoza UE, która nie obejmuje drobiu. Dwa lata później premier, a później brak brexitu, ewentualne przybycie chlorowanych ptaków nadal złości „pozostałych”. Wysiłki Stanów Zjednoczonych mające na celu dywersyfikację dostaw pierwiastków ziem rzadkich (REE) doprowadziły do ​​mało prawdopodobnego źródła: węgla. Program rozpoczęty w 2014 r. ma na celu uniezależnienie Stanów Zjednoczonych od Chin, ponieważ 17 minerałów trudnych do wydobycia ma kluczowe znaczenie do wielu zaawansowanych technologicznie zastosowań, w tym do broni. „Nasza obecna prognoza jest taka, że ​​jeśli osiągnięta zostanie wysoka wydajność wydobycia REE, krajowe zasoby węgla będą wystarczające, aby zaspokoić popyt w USA” – powiedziała Mary Anne Alvin, menedżer techniczny DOE ds. REE. Menedżerowie twierdzą, że 22 projekty opierają się na istniejącym wydobyciu i zużyciu węgla i nie spowodują dodatkowych szkód dla środowiska. Głównym wyzwaniem jest opracowanie technologii separacji i wzbogacania, które można skalować do opłacalnych operacji komercyjnych. Wydajne odzyskiwanie skandu, szczególnie drogiego pierwiastka ziem rzadkich element, pomoże osiągnąć ten cel. To dwa projekty na różnych końcach cyklu produkcyjnego węgla. Celem projektu jest wychwytywanie REE z węgla brunatnego, węgla niskiej jakości. Wydobycie z węgla brunatnego jest łatwiejsze niż z węgla wysokiej jakości, powiedział Nolan Theaker, kierownik techniczny projektu na Uniwersytecie Północnej Dakoty. Według Theakera prototypowy proces sproszkowuje, przesiewa i poddaje obróbce chemicznej 44 funtów węgla brunatnego na godzinę, aby wyprodukować jedną trzecią uncji produktu w postaci tlenku metali ziem rzadkich — około 1/100 ilości potrzebnej do silnika pojazdu elektrycznego. W ramach projektu możliwe będzie przetwarzanie pół tony węgla na godzinę godzinę, a pilotaż zaplanowano na 2023 r. – powiedział. Zaletą ekstrakcji na końcu procesu jest to, że stężenie REE w popiele węglowym jest 6 do 10 razy wyższe niż w niespalonym węglu, powiedział Prakash Joshi, były szef firmy Physical Sciences Inc z siedzibą w Andover w stanie Massachusetts. Pilotażowy projekt Elektrownia, która ma zostać ukończona w 2020 r., zmyje szklistą matrycę zawierającą REE z pół tony popiołu dziennie z elektrowni w Ford w stanie Kentucky, a następnie za pomocą procesu chemicznego wyprodukuje do 17 uncji suchej masy zawierającej co najmniej 20% materiału skandu i itru. Oczywiście Dolina Krzemowa wzięła swoją nazwę od pierwiastka 14, podstawowego budulca chipów komputerowych. W początkach informatyki trzy części chipa — płytka lub podłoże; tranzystory ułożone na górze; i przewody łączące się z płytką drukowaną — wymagały tylko kilku elementów. Obecnie producenci chipów wykorzystują duży fragment układu okresowego pierwiastków. -E.Tamikin „Tytan jest mocniejszy od stali w wysokich temperaturach i został nazwany na cześć Tytana w mitologii greckiej” – mówi ekspert naukowy Bill Nye. „Nie tylko pochłania ciepło, ale je odbija”. To metal, z którym ludzie chcą się łączyć — i dlatego, jak pokazała sierpniowa premiera karty Apple Card, tytan jest „to” materiałem do produkcji kart kredytowych. Mimo to do zatłoczonych dołączyła grawerowana laserowo wersja firmy Apple Inc. rankingi kart metalowych. Witryna z recenzjami Credit Card Insider liczy 22 produkty na rynku, a firmy reklamują je jako wykonane z tytanu, stali nierdzewnej (tj. żelaza, węgla i chromu), a nawet 24-karatowego złota. Pomimo entuzjazmu niewielu naprawdę przesunęło granice metalurgii. Firma JPMorgan Chase & Co. otrzymała wyróżnienie za kartę JP Morgan Reserve – podobną do karty palladowej, ale w rzeczywistości wykonaną z metali z grupy platynowców. Inne firmy mogą rozważyć: Na Na przełomie nowego stulecia Henry Ford, dwukrotnie nieudany przemysł samochodowy poszukujący trzeciego przełomu, wpadł na pomysł nowego rodzaju samochodu. Wczesne modele radziły sobie na nierównych drogach ze względu na samą wagę, a ich produkcja była kosztowna i kupuj. „Największym popytem dzisiejszych czasów” – napisał Ford w 1906 roku – „to lekki i niedrogi samochód”.